အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ေသာ အေဒၚႀကီး

Yeah .. Yeah .. အလုပ္ေကာင္းေသာ အေဒၚ

ေန႔တဓူ၀ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနရတာၾကာလာေတာ့ အေတာ့္ကိုပ်င္းရိလာတယ္၊ ဒီေန႔လည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ပဲ အလုပ္ထဲကို ေရာက္ခဲ့တယ္၊ Office Tracker ေတြကို စစ္ၿပီးေတာ့ သြားရမဲ့ေနရာနဲ႔ လူနံမည္ကိုၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ သြားရမယ့္ေဆး႐ံုက “သြားေဆး႐ံု”၊ လူနာက ကရင္အမ်ိဳးသမီး အေဒၚႀကီးတေယာက္ပါ။

ဒါနဲ႔ သူနဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ ႐ံုးအ၀င္၀က Waiting Room ကို ထြက္လာခဲ့တယ္၊ သူကအဆင့္သင့္ပဲ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္၊ အခ်ိန္ေလးစားတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ သူ႔ကို ကားေပၚတင္ကာ သြားရမယ့္ေဆး႐ံုဆီသို႔ ကားကိုစတင္ေမာင္းခဲ့တယ္၊ အက်င့္ပါေနတဲ့အတိုင္း ကားေပၚ ပါလာတဲ့လူေတြကို မပ်င္းရေအာင္ အာလာပ သလာပ ေတြ စၿပီးေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ English စကားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရာက္သြားပါေလေရာ ….

က်ေနာ္ - “မူးဂါး က အခုေက်ာင္းတက္ေနတာလား?” (ေက်ာင္းဆိုတာ New Refugee မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ႐ံုးကသင္ၾကားေပးေနတဲဲ့ ESL ကိုေျပာတာေလ)၊

အေဒၚ - “ေအး..ဟုတ္တယ္… ဆရမ Mary အခန္းမွာေလ…”

က်ေနာ္ - “ဘယ္လိုလဲ မူးဂါး .. အဂၤလိပ္စကား ေကာ ေျပာတတ္ေနၿပီလား? သင္ရတာေကာ အေတာ္လြယ္သလား?”

အေဒၚ -“အစကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ အဂၤလိပ္စကားကို ဘယ္လိုသင္ရမလဲမသိ.. ေၾကာက္ေနတာကြဲ႔ .. အခုေတာ့.. လြယ္လြယ္ေလးပါကြယ္…. ေျပာရင္းေျပာရင္း… အတန္းထဲမွာ အကုန္နားလည္သြားၿပီကြဲ႔ ….”

ဒါနဲ႔ပဲ သူတတ္ကၽြမ္းမႈေတြကို က်ေနာ့္အား အားရပါးရ ၾကြားေနေတာ့တယ္.. စကားအရမ္းေျပာခ်င္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ ေတာင္ နားညီးသြားခဲ့တယ္၊

ဒါနဲ႔ ေဆးခန္းထဲလဲ ေရာက္ေရာ … က်ေနာ္က သူ႔အတြက္ Register ေတြဘာေတြလုပ္ၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ်.. Cafeteria ကို မနက္စာ စားဖို႔ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခြင့္ေတာင္း၍ထြက္လာခဲ့တယ္… ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ … နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာသြားခဲ့တယ္။

စားေသာက္လို႔ ၿပီးစီးသြားတာနဲ႔ ေဆးခန္းထဲကို ျပန္အ၀င္မွာ အေဒၚႀကီးတေယာက္ မ်က္ရည္မ်က္ခြက္ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ကာ က်ေနာ္လာရာဘက္ကို ေဆးခန္းအ၀ Lobby ကေန ေငးၾကည့္ရင္းေစာင့္ေနတယ္၊

က်ေနာ္ - “ေအာ္… မူးဂါး ေတာင္ၿပီးသြားၿပီပဲကိုး ? ေဆာရီးပါေနာ္မူးဂါး က်ေနာ္ အစာစားေနတာ အေတာ္ၾကာသြားတယ္ … ျပန္လို႔ ရၿပီထင္တယ္ေနာ္… ” အေဒၚႀကီးခမ်ာ… ပါးစပ္ထဲတြင္ ဂြမ္းမ်ား ပလံုးပေထြးႏွင့္… ၀ီး၀ီ…၀ီး၀ီ… ၀ါး၀ံုး..၀ုန္၀ါး၀ီ… လို႔ေျပာေနခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္လံုး၀နားမလည္ခဲ့ပါ… သူဘာေျပာေနလဲေပါ့.. က်ေနာ္ၾကားေနခဲ့တာ အားလံုးက ေလသံတ႐ႊီး႐ႊီးနဲ႔ “ ၀-လံုး” အသံေတြႀကီးပဲ ဒါနဲ႔က်ေနာ္က သူ႔ကိုေခါင္းခါျပကာ.. ဘာမွနားမလည္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္….

သူလဲစိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲက ဂြမ္းမ်ားကို ေထြးထုတ္ကာ..တ႐ႈံ ႔႐ႈံ ႔..နဲ႔ ငိုေၾကြးရင္း၊ သူ႔သြားမ်ားကို က်ေနာ့္အား ျပသခဲ့တယ္၊ ဟိုက္..ရွာလဖတ္ရည္.. အခုနက ေတြ႔ခဲ့တဲ့့ အေဒၚႀကီးရဲ ႔ အေရွ ႔ဘက္က သြား ၃ ေခ်ာင္း ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္၊ “မူးဂါး သြားေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ မူးဂါး?”

“ဟို ခ်ရာ၀န္အ၀ုတ္ေပါ့ .. အ၀ုန္လံုး၀ုတ္လိုက္၀ီ” အေဒၚက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူးလား? ဟင့္အင္း… အဂၤလိပ္စကားမွ မတတ္ပဲ.. (ပလံုးပေထြးနဲ႔) ဒါနဲ႔ ခုနက အေဒၚေျပာေတာ့ အတန္းထဲမွာ အဂၤလိပ္စကား အေတာ္တတ္ေနပီဆို… ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က အေဒၚကို တေယာက္ထဲ ထားခဲ့တာေပါ့၊

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း အေဒၚႀကီးကို ကားေပၚတင္ကာ ႐ံုးသို႔ျပန္လာခဲ့တယ္၊ ၿပီးတဲ့အခါ အေဒၚႀကီးရဲ ႔ ဆရာမက ဘယ္သူလဲဆိုတာ သြားၿပီးစံုစမ္းခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ Mary နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္၊ Mary ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ား ရွင္းျပလိုက္တယ္၊ ဒါကို က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားမ်ားက ၀ိုင္း၀န္းေမးျမန္းၾကေတာ့ က်ေနာ္ကလဲ ျဖစ္စဥ္အတိုင္း အကုန္ရွင္းျပလိုက္တာေပါ့၊ Mary နဲ႔ အတူ အခန္းထဲရွိ အသက္ႀကီး႐ြယ္အို ေက်ာင္းသားမ်ားက က်ေနာ့္စကား အဆံုးမွာ အားရ..ပါးရ တ၀ါး..၀ါး..တဟား…ဟား.. ျဖင့္ ၀ိုင္းရယ္လိုက္ၾကတယ္၊

ဟုတ္ပါတယ္ Mary က အေဒၚတို႔ကို အဂၤလိပ္စာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာမတေယာက္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ သူသင္တဲ့နည္း က ဒီလိုမ်ိဳးဗ်.. Mary ေျပာေနတာေတြကို တပည့္ေတြနားမလည္လြန္းေတာ့၊ တပည့္ေတြစီကေန.. Mary က ကရင္စကားကို ျပန္သင္ခဲ့တယ္၊ ဒါနဲ႔ Mary တေယာက္ ကရင္စကားကို ထမင္းစားေရေသာက္ ေျပာတတ္ သြားခဲ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းသားေတြက ကရင္လို Meaning ကို နားမလည္ရင္ ဆရာမက English to Karen Dictionary ကို ၾကည့္ၿပီး အၿမဲဲရွင္းျပေလ့ရွိတယ္၊ Mary က ဒီနည္းနဲ႔ပဲ တပည့္ေတြကို အဂၤလိပ္နဲ႔ကရင္ ႏွစ္ဘာသာကို ဘာသာျပန္ကာ သင္ေပးေနေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္…

ဒါနဲ႔ပဲ အေဒၚႀကီးက အဂၤလိပ္စကားဘယ္ေလာက္တတ္သလဲဆိုတာကို က်ေနာ္ သိလိုက္ရတယ္၊

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ဆရာမ Maryကို ခြင့္ေတာင္းကာ အေဒၚႀကီးႏွင့္အတူ အတန္းထဲရွိ ေက်ာင္းသူ/သားမ်ားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ျဖစ္သြားေအာင္ ရည္႐ြယ္၍ ေအာက္က Youtube ဗြီဒီယိုေလးကို ျပသလိုက္တယ္.. တခန္းလံုး ရယ္သံမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့တယ္ဗ်ား....

ဒီဗြီဒီယိုေလးၾကည့္ရင္း လာလည္သူအားလံုး ရယ္သြားႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ……

မူးဂါး = အေဒၚ

(မွတ္ခ်က္ - အျဖစ္ပ်က္အမွန္ကို ဇတ္လမ္းအျဖစ္ ဖန္တီးျခင္းပါ အကယ္၍ မရယ္ရပါက နားလည္ေပးေစလိုပါတယ္)

ကိုေဇာ္